Kerst in Holland, Oud en Nieuw in Kisumu!

'U moet ook geduldig zijn en uw hart versterken, want de komst van de Heere is nabij.'

Jacobus 5:8

Allereerst wens ik iedereen een heel gelukkig en gezegend Nieuwjaar! Ik hoop dat jullie fijne feestdagen achter de rug hebben waarin God jullie de goedheid van familie en gezondheid mocht laten zien.

Inmiddels is het werkdag 2 nadat de office ruim 2 weken gesloten is geweest.
Tijdens de eerste dagen van onze vakantie hebben we gewerkt aan de 'Memorybooks'. Ik zal jullie uitleggen wat dit is, want ik vind het echt een heel goed project waaraan Marie en ik samen werken voor de Care and Compassion patienten.
We geven het aan aidspatienten die kind( eren ) hebben, en als ze minimaal 1 maand in ons programma opgenomen zijn.
Het is een document met verschillende vragen voor de patient. Vragen over oa hun achtergrond, gezondheid en vragen over en voor hun familie. Bijvoorbeeld vragen als: Hoe was mijn vader/moeder? Wat wens ik voor mijn kinderen, waar ben ik trots op als ik naar mijn kinderen kijk? enz.
Dit document bevat 7 bladzijden en we hebben het nu bij zo'n
10 patienten afgenomen.
De patienten zijn erg gemotiveerd om het in te vullen en de documenten die we terug hebben gekregen zijn met zoveel zorg ingevuld!
We hebben het document in 3 verschillende talen; Engels, Kiswahili en in het Luo. Dit is vertaald vanuit het engels door onze Locale vrijwilliger Julie. Luo en Kiswahili zijn de moedertalen van de bevolking in Kisumu.
We vragen de patient of hij/zij kan schrijven of iemand anders in de familie. Als dit niet het geval is, dan nemen wij de vragen met de patienten door, verdeeld over een paar visits.
De gedachte achter deze Memorybooks is dat we de patienten onder andere meer eigenwaarde willen geven.
Ze hoeven zich geen nummer in de sloppenwijk te voelen maar hebben waarde! Waarde voor hun familie, voor ons en bovenal waarde voor God. Ook maken we foto's met onze camera en maken we van de vragen + antwoorden en de foto's een zo mooi mogelijk boekje om dat aan de patienten en familie te geven.
Zo kan de familie het krijgen op elk moment dat de patient het wil, dit kan gelijk zijn, op een ziekbed of na een overlijden. Op deze manier kan de patient de wensen en gevoelens kenbaar maken. We zien in de sloppenwijken dat het erg moeilijk is om te tonen wat van binnen leeft.
Door de vragen van de Memorybooks worden ze stilgezet om over dingen na te denken en antwoorden te geven op vragen waar ze anders nooit over na zullen denken, of het in ieder geval niet aan andere mensen laten zien. Daarom hopen we dat de Memorybooks ook een psychologische werking hebben.
Hoe belangrijk is het bijvoorbeeld niet voor een kind om te weten waarom de vader/moeder trots op hem/haar was?...
Het is belangrijk voor de nagedachtenis aan je ouders en te weten wat de wensen voor jou als kind waren.. We hebben nu al Memorybooks afgenomen bij patienten die het hebben ingevuld voor hun kinderen van 1,5 en 3 jaar.
We hebben in 2012 veel jonge patienten gehad met kinderen van die leeftijden die zijn overleden...

Mijn vakantie is daarna toch nog heel onverwachts verlopen!
De planning was om mijn verjaardag, kerst en Oud en Nieuw in Kisumu door te brengen.
Mijn verjaardag (23 december) en kerst kon ik echter onverwachts thuis doorbrengen, daardoor mijn ouders vroegen of ik dit wilde.
Dat wilde ik wel heel graag! Iedereen weer zien, iedereen mijn foto's laten zien, een microfoon mogen zijn in Holland voor de grote dingen die God hier doet...Daar doe ik onder andere het werk voor, en wat is er mooier dan dit persoonlijk te kunnen vertellen aan mensen in Nederland die er niet dicht bij staan!
Het was een heel gezellige week waarin ik mensen ook persoonlijk kon vertellen over mijn redenen om langer te willen blijven. Het was een tijd, vooral met kerst, waarin ik de tijd in Kisumu, even kon laten bezinken.
We hadden ook een 'Sing In' in de kerk en dat was zo fijn!Ik realiseerde mij dat de totale vrede op aarde zal komen als God op de wolken zal terug komen.

Op vrijdag zijn mijn ouders en ik weer terug gevlogen naar Kisumu. Mijn ouders zijn nu ook in Kisumu om te zien waar ik werk en wat mijn werk inhoudt. Ze gaan mee naar de Carepoints, ze zullen de sloppenwijken zien als we de patienten bezoeken tijdens het werk. Ze zijn zeer onder de indruk van alles wat ze zien, met name van de vriendelijkheid van de mensen en het vertrouwen op God ondanks de omstandigheden.

Oud en Nieuw hebben we hier gevierd op een heel andere manier als dat ik dat gewend was in Nederland. We hebben met z'n 4-en; mijn ouders, mijn huisgenootje Marie en ik, aan de tafel gezeten en gepraat totdat het bij ons 12 uur was. In Nederland was het op dat moment 10 uur. Ik heb toen ook nog even geskypt met de vriendengroep thuis die allemaal bij Anita waren. Dat vond ik echt heel leuk!..

Met Oud en Nieuw kijk ik altijd terug en vooruit. Ik denk net zoals de meeste mensen. Vorig jaar was een voorbereiding en een vertrek naar Kisumu. Dit jaar is het plan, als God voor de juiste mensen en middelen wil zorgen, ten minste tot november te blijven.

Ik weet niet hoe het jaar zal lopen. Niemand weet hoe de toekomst zal gaan, maar we mogen wel weten dat de toekomst veilig is als we op God vertrouwen.


Heel veel liefs!